Nadchodzące warsztaty są częścią serii prowadzonej przez międzynarodową grupę badawczą z zakresu historii sztuki, która od 2020 r. koncentruje się na infrastrukturach sztuki współczesnej z transnarodowej perspektywy. Poprzednie warsztaty odbyły się w Amsterdamie, Monachium, Zagrzebiu i Budapeszcie. Aktualne warsztaty przenoszą uwagę od obiektów ku zagadnieniom podróżowania: infrastrukturom, które łączyły i wspierały finansowo artystów z różnych miejsc, a także powiązanym strategiom wystawiania sztuki od 1945 r. do lat 90. XX wieku.

Pierwotne znaczenie „infrastruktur” odnosi się do stabilnych i trwałych podstruktur lub podstaw społecznych i często mają one charakter techniczny, a także są zarządzane przez państwo. Chronią one punkty węzłowe wsparcia i łączności artystycznej. Ponieważ rozwój międzynarodowych sieci artystycznych stał się dominującym celem dla współczesnych artystów, kolekcjonerów, dealerów i instytucji wystawienniczych w XX wieku, trzeba bliżej przyjrzeć się tym sieciom. Termin infrastruktury odnosi się nie tylko do wsparcia technicznego, ale także – jak postrzega go krytyka instytucjonalna – do sposobów umożliwiania określonych działań. Ten termin zastosowany do sztuki podkreśla rolę podstawowych instytucji, takich jak muzea, miejsca wystaw, biennale, prywatne kolekcje, miejsca produkcji (studia, warsztaty, laboratoria, akademie, szkoły artystyczne) i uniwersytety, ale także odnosi się do finansowania instytucji, wydawców i innych (akademickich) autorytetów, które przyczyniły się do powstania określonych dyskursów, sieci i publikacji artystycznych.

Organizatorzy warsztatów są zainteresowani tym, w jaki sposób poszczególne przypadki zależały od finansowania instytucjonalnego, stypendiów na podróże, rezydencji, finansowania projektów (wystawy, wyjazdy badawcze). Jak inkluzywne były wystawy objazdowe, festiwale, konkursy, fundacje i transnarodowe programy finansowania? Jakie cele (jawne i ukryte) napędzają finansowanie, jakie indywidualne możliwości zostają zablokowane? Mile widziane są krytyczne badania przypadków sprzecznych perspektyw między podmiotami a państwem, inwestycji, które przechodzą z prywatnych do publicznych struktur, oraz indywidualnych możliwości podróży artystycznych z programów, które do tej pory nie były badane.

Organizatorzy przyjmą propozycje wystąpień, które przechodzą od perspektyw historii sztuki do socjologii, historii politycznej/dyplomacji lub ekonomii. Mile widziane są studia przypadków, a także prace zapewniające szerszy pogląd i/lub o bardziej refleksyjnym charakterze. Wystąpienia nie powinny trwać dłużej niż 20 minut. Warsztaty będą prowadzone w języku angielskim. Planowana jest publikacja.

Krótkie zgłoszenia (maksymalnie 500 słów) i krótkie CV należy przesyłać do prof. dr Bärbel Küster (baerbel.kuester@khist.uzh.ch) i prof. dr Marty Smolińskiej (marta.smolinska@uap.edu.pl) do 1 lutego 2025 r.

Warsztaty odbędą się w Poznaniu w dniach 8–10 października 2025 r.

Grupę organizującą warsztaty tworzą: Ludwig-Maximilians-Universität München, Universiteit van Amsterdam, Universität Zürich, Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, HBK Braunschweig (od października 2023); Uniwersytet Leuphana w Lüneburgu; Justus Liebig Universität Gießen; Zentralinstitut für Kunstgeschichte München (do września 2023 r.).

Więcej informacji: https://www.khist.uzh.ch/de/chairs/moderne/events/CALL-FOR-PAPERS–(Un)mapping-Infrastructures-of-Modern-Art,-IV.html