(1922–2010)

Wybitny serbski architekt i urbanista, teoretyk urbanistyki i filozof miasta, pisarz i eseista W czasie drugiej wojny światowej walczył w partyzantce Tity. Po studiach architektonicznych w Belgradzie pracował zarówno projektowo, jak i naukowo. Wykładał na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Belgradzie. W latach 1982–1986 był burmistrzem Belgradu. W roku 1987 przeszedł na emeryturę. W 1993 roku po dojściu Slobodana Miloševicia do władzy udał się na emigrację, początkowo do Paryża, by ostatecznie osiąść w Wiedniu, gdzie mieszkał już do końca życia.

W architekturze stworzył indywidualny język form, którego przykładem jest jedna z jego najbardziej znanych realizacji – założenie pomnikowe w miejscu dawnego faszystowskiego obozu koncentracyjnego w Jasenovacu. Twórczość Bogdanovicia należy do szczytowych osiągnięć architektury XX wieku w Europie Środkowo-Wschodniej. Nie mniej ważna jest jego twórczość eseistyczna poddająca refleksji miasto, zwłaszcza w obliczu tego, co działo się na Bałkanach w latach dziewięćdziesiątych. Bogdanovicia uważa się za twórcę pojęcia „urbicide” (miastobójstwa).