Danubiana Meulensteen Art Museum zaprasza na kilka wystaw, które czynne są do 7 grudnia 2025:

-> „Jan Šafránek – O ludziach” https://danubiana.sk/en/vystavy/o-ludoch

Wystawa „O ľuďoch / About People” prezentuje profil twórczości malarza Jana Šafránka, obieżyświata i wnikliwego obserwatora, który dzięki precyzyjnym, klasycznym technikom malarskim uwiecznia świat z wyjątkowej i niepowtarzalnej perspektywy. W swoich pełnych życia i refleksji kompozycjach dokumentuje chwile z życia codziennego na ulicach, targowiskach, festiwalach, w kawiarniach, barach i galeriach. Jego obrazy przedstawiają zarówno zwyczajne, jak i absurdalne sytuacje, zawsze z delikatną ironią, która wywołuje uśmiech i pobudza wyobraźnię.

Styl malarski Šafránka ukształtował się w latach 60. XX wieku, kiedy to, oprócz malowania plansz filmowych, opanował malarstwo figuratywne. W latach 70. działał na praskiej scenie alternatywnej, uczestnicząc w nieoficjalnych wystawach i wydarzeniach undergroundowych. Podpisanie Karty 77 stanowiło fundamentalny punkt zwrotny, który doprowadził do emigracji – najpierw do Austrii, a później do Australii, skąd udał się do Tasmanii, Nowej Zelandii, na Pacyfik i do Ameryki Południowej. Artysta, mieszkający obecnie w Pradze i Wiedniu, w swoich pracach czerpie z bogatych, kosmopolitycznych doświadczeń. Pomimo wszystkich zmian geograficznych i osobistych, jego głównym tematem pozostaje człowiek i jego historie, w których zawsze odnajdziemy typowy dla Šafránka humor, empatię i perspektywę.

-> „Fero Lipták – Imię, miasto, zwierzę, rzecz…” https://danubiana.sk/en/vystavy/meno-mesto-zviera-vec

Fero Lipták ostrzega nas od samego początku, że chodzi o grę słowną Meno, mesto, zviera, vec… (znaną też w Polsce jako Państwa-Miasta), w której jeden z graczy zaczyna recytować alfabet, aż inny gracz powie: „Stop!”. Jak każda gra, ma ona określone zasady, ale to zasady, które są po to, by je łamać, i wydaje się, że artysta naprawdę lubi je łamać. Jego wybór obrazów, rysunków i ilustracji jest dobrym przykładem. Czerwona postać, tak charakterystyczna dla jego stylu artystycznego, rzadko się tu pojawia. Jego miasta też nie podporządkowują się zasadom. Są w jakiś sposób przesadne, jakby oszalałe w kompulsywnym ruchu wzrostu. Więcej bloków, więcej pięter, więcej obszarów! Ta architektura nadmiaru nie omija nawet postaci. Przekształca ją w jedną ze swoich stref miejskich, ponieważ zasada, z której wyrasta, jest głęboko ludzka.

-> „Marian Drugda – Zmienne” https://danubiana.sk/en/vystavy/variabily

Zmienne to płaskie, reliefowe i plastikowe obiekty o prostych kształtach geometrycznych, składające się z dwóch lub trzech perforowanych, kolorowych płytek umieszczonych jedna za drugą. Wykonane są z papieru, plastiku, metalu lub płyty pilśniowej, z wyciętymi w każdej warstwie otworami o określonym motywie, pomalowanymi z obu stron. Warstwy są ułożone jedna po drugiej i, w zależności od rodzaju zmiennej, umieszczane są na stałej konstrukcji wiszącej na ścianie lub wsuwane w rowki większych, stabilnych reliefowych obiektów plastikowych.

Każda zmienna ma swoją własną kompozycję podstawową. Obracając i zmieniając tło poszczególnych płytek, można stworzyć do 768 kompozycji. Innymi słowy, przez dwa lata można mieć nową kompozycję każdego dnia. Wielu osobom podoba się możliwość zmiany kompozycji. Zmienna zmusza ich do zastanowienia się nad tym, co by się stało, gdyby wprowadzili tę czy inną zmianę. Artysta określa kompozycję podstawową tylko po to, aby każda z trzech płytek była widoczna.