W pałacowych piwnicach w ramach nowej wystawy „Wawel Podziemny. Lapidarium” prezentowany jest nieznany dotąd zbiór nowożytnych detali architektonicznych i kamiennych rzeźb odkrywanych podczas badań i zabezpieczanych w czasie prac konserwatorskich od XIX wieku po czasy współczesne. Zwiedzający po raz pierwszy zobaczą, jak budowano renesansową rezydencję, doświadczą ukrytej przez wieki historii oraz poznają dzieło ludzi, którym zawdzięczamy zachowanie budowli wawelskich.
Wawelskie lapidarium ma długą i burzliwą historię. Jego początki są nierozerwalnie związane z odzyskiwaniem Wawelu z rąk austriackich. Tomasz Pryliński (1847–1895), autor projektu odnowienia zamku królewskiego, doceniał naukową i konserwatorską rolę „ułomków architektonicznych”. W latach 1880–1882 przeprowadził wykopaliska przed północną i wschodnią elewacją pałacu królewskiego, których efektem był pokaźny zbiór detali architektonicznych. Niestety w czasie okupacji hitlerowskiej większość zabytków uległa zniszczeniu. Przetrwała tylko niewielka kolekcja licząca ledwie 164 obiekty. Dzisiaj, dzięki trwającym nieprzerwanie od okresu powojennego pracom konserwatorsko-restauracyjnym wzbogacającym kolekcję, zbiór liczy ponad trzy tysiące obiektów.

Po „Wawelu Zaginionym” i „Wawelu Odzyskanym” to kolejna ekspozycja stała, stanowiąca zarazem ich kontynuację i integralne uzupełnienie. Otwarta jest od 4 stycznia 2024.

Więcej informacji: https://wawel.krakow.pl/wystawa-stala/wawel-podziemny-lapidarium